Ja mei, liabe Leit… Er schwankt leicht, hebt das Weizen
I sog’s glei: I bin ned bsoffn… i bin blos guad vorgwärmt.
Also… danke, dass ihr alle do seid. Is schee, dass ihr mit uns feierts…
Seit oanahalb Jahr’n hob i a Dauer-Trubel daham, oba ohne´d Bea wär mei Lebn lang ned so lustig, laut und… äh… lebendig. Und i glaub, des Weizen hätt a ned so guad g’schmeckt.
Also, Leit: auf uns, auf mei Bea, und drauf, dass ma des alles übersteh’n mit no a paar Weizn! Prost!“


Äh ja Prost
Ach wart amal: 87 wor i no im Beitl vo meim Vadda, wos is do bassiert?
HÖMMA WATT? KEITEL? LADA? BASSIST?
WOS IS 87 BASSIERT, DA WOR I NO IM BEITL VO MEIM VADDA
HÖMMA…EHHH
DA HAT SICH DER BARSCHEL INNE WANNE GELECHT. UND DER BEKLOPPTE MITTEM KLEINFLUGZEUG DER AUFFEM ROTEN PLATZ GELANDET IS. UND HONNI WAR AUF BESUCH.
ABBA PERSÖNLICH FÜR MICH WARET DATTICH NACH HAUSEN GEKOMMEN BIN.